maandag 14 januari 2013

Stappen in Birmingham

What a night. Ik geloof dat ik nog nooit zo hard heb gelachen. Wat begon als een gewoon middagje winkelen eindigde in een hilarische danspartij in een pub.


Samen met mijn Finse medestudente had ik afgesproken om naar de stad te gaan. Want ik moest en zou een tas hebben. Ja, nee, ik weet dat er thuis veertig tassen liggen maar mijn grote tassen waren te groot om mee te nemen. Praktisch. Dus een goede reden om een nieuwe te kopen. Hoe ik dat allemaal mee terug ga nemen? Geen idee nog, dat komt over drie maanden wel een keer.... Danielle?! Hint, hint. Maar goed waar was ik, ja winkelen. Na een busritje van tien minuten naar de stad waren we er. Mentaal had ik mijn Finse vriendin voorbereid op wat haar te wachten stond. Maar naderhand was ze nog steeds in shock. We begonnen bij forever 21. Ik zal even een beeld schetsen. Drie verdiepingen. En niet zomaar verdiepingen, mega verdiepingen. Zo groot dat er zelfs een koffietent in zit. Want ja shoppen is erg zwaar dus dat momentje om tot rust komen is essentieel. Forever 21 is ge-wel-dig echt, maar ze hadden geen tassen. En ik moest en zou een tas. Dus ik ging verder. Mijn volgende bestemming? Primark! Wat een winkel, zeker wanneer er sale is. Het is een grote bende, je struikelt over kleren, haakjes en allemaal andere troep maar, het blijft fantastisch. Na daar een tijdje rond te hebben geslenterd, nog steeds zonder succes, heb ik het maar een soort van opgegeven. Ik ging natuurlijk niet met lege handen daar weg dus ik rekende af en ging verder. Op naar Topshop en River Island. Overigens ook zonder tassensucces.. Reden genoeg voor mijn volgende shoppingtrip.


Na ons shopavontuur was het tijd voor de pub. Eerst wat gegeten. Nee, geen fish and chips want op de een of andere manier is dat steeds op in de pubs hier. Na een broodje met friet, want ja ze gooien hier zo'n beetje overal friet bij, gingen we op zoek naar iets anders.
Broadstreet, dat is de straat waar je moet zijn. Daar waren we overigens al, maar dit is een redelijk lange straat dus we liepen een stukje verder. Op een gegeven moment kwamen we aan bij onze volgende bestemming. Hier haalde we ons volgende drankje. Ik ging heel stoer aan de cola de rest aan het bier. Hier was het heel gezellig tot ze besloten de muziek knettershard aan te zetten. Heel gezellig allemaal, maar er was niemand aan het dansen dus waarom dit besluit werd genomen, geen flauw idee. Deze achterlijk harde muziek zorgde voor een komisch tafereel aan verschillende tafels. In plaats van mensen die een gewoon gesprek met elkaar aan het voeren waren begon nu iedereen tegen elkaar te schreeuwen. Er zat niks anders op, ook wij zette ons gesprek schreeuwend voort.


Toen we ook hier ons drankje op hadden waren we het er allemaal wel over eens dat het misschien wel een goed idee was om ergens anders heen te gaan. Schreeuwend communiceren is heel leuk hoor, maar na een tijdje is het toch fijn om weer normaal met elkaar te kunnen praten.
Op naar de volgende. We liepen een stukje terug en eindigde in de pub naast de pub waar we eerder op de avond wat hadden gegeten. Toen we binnen kwamen bleek het hier onwijs druk. In plaats van eerst drie kwartier in de rij te gaan staan voor een drankje besloten we eerst een plekje te gaan zoeken. We vonden een mooi tafeltje en namen plaats. Wat een sfeer in die pub geweldig. Tot we kennis maakte met de tafel naast ons. Ik schets ook hier even een plaatje. Een tafel met een stuk of vijf mannen, leeftijd rond de veertig/vijftig, een tafel vol lege, halflege en volle bierglazen, vrijwel allemaal dezelfde soort geruite blouse aan en qua uiterlijk tja precies wat je van een Brit verwacht. Ik zal niet in details treden. Al snel hadden deze mannen in de gaten dat er drie meiden aan de tafel naast hen kwamen zitten. Tjakka. Ze knoopte een gesprek met ons aan en vroegen waar we vandaan kwamen. Holland? O, really. So let's talk about your biggest football club. The one thats named after a cleaning product.. HA-HA. Wat waren ze grappig. Ik begon gelijk in de tegenaanval met 'Wij hebben toevallig hele goeie voetballers hoor'. Oh yeah you mean van Persie, he's good and what about Sneijder. Zal ik daar maar niet verder op ingaan?
Vervolgens werden de tulpen ook nog genoemd en toen, toen kregen ze echt de smaak te pakken. Do you know who you look like? Kate Middleton, yeah you really do. Uhh oke, bedankt? Dacht ik.. Maar ze waren nog niet klaar oh nee. Vervolgens leek ik op Miranda Kerr. Telefoons werden erbij gehaald foto's werden met mij vergelijken.
Daarna besloot een van de mannen een liedje te gaan zingen. Biertje in z'n hand midden in de pub en een paar dansmoves erbij. Ik geloof dat ik nog nooit zo hard heb gelachen, de tranen rolden over mijn wangen. Wat weer voor een lachbui bij de mannen zorgde. Niet lang daarna hadden de mannen het gehad. Ze gingen er vandoor en wij werden weer met rust gelaten.
Vervolgens ging ook in deze pub de muziek harder en harder. Maar hier zagen we op een gegeven moment mensen met stoelen sjouwen. Er werd ter plekke een dansvloer gebouwd. Na een tijdje te hebben toegekeken besloten wij ook een dansje te wagen. Hier spraken we op een gegeven moment een heel lief vrouwtje, die net even een borreltje teveel op had en dus een beetje wankelde, zij vergeleek mij met Bella Swan.. Ja, die van Twilight. Waar al die vergelijkingen opeens vandaan kwamen?
Samen met haar hebben we een tijdje staan dansen, waar we haar hier en daar een beetje moesten ondersteunen omdat ze anders op haar mega stiletto's onderuit zou gaan.
Leuke aan Engeland is dat ze hier in de pubs gewoon One Direction draaien. HA. Misschien dat een paar mensen me een beetje raar hebben aangekeken toen ik helemaal los ging op een van de nummers. Maar achjaaa.
De pub barstte niet alleen van de Engelsen, ook de Ieren waren goed vertegenwoordigd. Leuke is alleen dat je ze niet kunt verstaan. Eentje bleef tegen me aanpraten en ik bleef zeggen dat ik geen snars snapte van wat 'ie aan het zeggen was. Dat moet een komisch tafereel zijn geweest om te zien.
Rond een uurtje of twee waren we het zat. De meeste mensen vertrokken en ook wij wilde naar huis. Maar wacht eens even, we zijn hier met de bus gekomen en willen met de bus terug.. TOT HOELAAT RIJDEN DE BUSSEN? O, o.. En ja hoor de laatste bus was om één uur vertrokken. Dan maar op naar een taxi.

En zo kwam er een einde aan een geweldige avond...

2 opmerkingen: