vrijdag 25 januari 2013

Laundry


 Bron: weheartit

Het doen van de was. Dat is iets wat ik een tijdje voor me uit heb geschoven. Ik had zoveel kleren in mijn koffer gepropt dat ik wel even vooruit kon. Maar ja, op een gegeven moment moet het dan toch gebeuren. Wassen.
En dan zullen mensen denken hoe ingewikkeld kan het zijn? Nou ingewikkeld. Echt. Voor mij dan.

Ik zal even beginnen bij het begin. Als ik thuis mijn kamer opruim, gaat dat op een speciale manier. Wellicht herkenbaar voor sommige mensen. Alle kleren die verspreid door mijn kamer liggen, schoon of niet schoon, pak ik op en gooi ik in de wasmand. En opgeruimd is mijn kamer. Vervolgens vind ik ze, na wat gemopper van mama, weer schoon terug op mijn kamer. Heel handig. Maar hotel Naomi is hier in Birmingham niet. Helaas.
Het is niet dat ik nog nooit de was heb gedaan hoor. Ik denk dat ik het wel twee of drie keer heb gedaan. Dat is wel echt heel vaak hé? Afgelopen zomer was ik namelijk een weekje alleen thuis. En toen moest ik ook de was doen. Ik heb toen een hele tijd staan staren naar beide machines om uit te vogelen welke van de twee nou de wasmachine was. Ja serieus, toen heb ik mama maar gebeld. Ja lach maar.

Met duidelijke instructies over welke knop waarheen gedraaid moest worden, welk wasmiddel erin moest en wat bij wat en wat niet bij wat, kon de wasmachine aan..
Maar goed, dat was geloof ik de laatste keer. Tot nu. En nu ben ik hier, zonder mama. Dus moet ik het wel zelf doen. Misschien kan ik wel iemand omkopen om mijn was te doen?
Helaas. Okeehee, ik weet dat ik het moet leren bladieblaa enz.. Ik vind het gewoon stom. Maar ik moet toch kleren hebben om aan te doen. Dus dan maar de challenge aangaan.
Het begon met een inspectie. Nadat het al heel moeilijk was om überhaupt binnen te komen, met een code en een vreemde ingewikkelde deur, heb ik eens even heel goed de wasmachines en drogers geïnspecteerd. En ja ik kon de wasmachine van de droger onderscheiden.
Ik heb foto's gemaakt van de verschillende programma's op de machines. Die kon ik dan aan mama laten zien en dan kon ze mij vertellen wat ik moest doen.
Goed dat was stap 1. Op naar stap 2. De was sorteren.. Mahaaaaaaaam!! Hoe moet dat, hellup!
Thank you Skype. Hierdoor kon ik al kledingstukken ophoudend de was sorteren. Goed, ook stap 2 check.

Het bewijs dat ik serieus foto's heb gemaakt...

Stap 3. Wasmiddel kopen. Ik vind het thuis al ingewikkeld om te kiezen tussen al die flessen die er staan. En nu moest ik het zelf gaan kopen. Gelukkig zijn de supermarkten hier heel klein en staan er maar een paar flesjes. Zeg een stuk of 100.
Goed, en nu? Toen stond ik daar dus, licht in paniek. Want ik weet toch ook niet wat ik moet hebben. Uiteindelijk heb ik maar gekozen voor een leuke fles met een lekker geurtje. Vond ik wel slim van mezelf. Maar waarom moet er zoveel keus zijn? Kan het niet gewoon beperkt worden? Of voor mensen zoals ik die er niks van snappen duidelijk opstaan wat waarvoor is? In plaats van allemaal bloemetjes en printjes op de fles ter decoratie....

 
 Dat huisje daar links. Dat is dus de gevreesde wasruimte....

Maar oké, stap 3, check. Op naar de wasmachine. Bepakt en bezakt met tassen door de sneeuw naar de wasruimte. Gelukkig hangt er een stappenplan voor mensen zoals ik.
Staar, staar. Oke, ik denk dat ik het snap. Stap voor stap alles opgevolgd en toen de gevreesde knop 'start'. Daar ging het hoor. Mijn was zat in de wasmachine en ik kon er niks meer aan doen. Een half uur gewacht en ik kon weer terug. Op naar de droger. De volgende uitdaging.. Alles in de droger gepropt. En ja gecheckt wat er wel en niet in kon en weer op start gedrukt. Deze keer duurde het wachten wat langer, vijftig minuten.
Na die lange vijftig minuten was het zover. Als het goed is was mijn was klaar. Met een grote tas onder mijn arm weer terug naar de wasruimte. Hoe ging ik mijn kleren daar aantreffen? Klaar om weg te geven aan de peuterspeelzaal?
Ik opende de deur en daar lag mijn was en het was zowaar gelukt. Vol trots liep ik terug naar mijn kamer.

Ik word nog wel eens een huisvrouw.
Al is het dan in kleine, kleine stapjes...

2 opmerkingen:

  1. trots op je!! .....Yes, you can.

    Ik ben ook trots op je eerlijkheid ;-)
    Enne...zo ruimde ik vroeger ook mijn kamer op, maar nu niet meer. Nu let ik goed op, want ik moet 't zelf wassen & strijken.

    Alleen wanneer m'n moeder een dagje komt, dan ligt er soms nog een grote strijkgoedmand volgepropt met strijkgoed. En wat heeeerlijk wanneer 't daarna gestreken en wel in mijn kast en de kasten van de meiden hangt.

    Veel kleine stapjes zijn samen een grote stap.

    dikke knuffel van mij
    lfs Rian

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hahaha. Dankjewel!

      Ik kan het wel.. Met een beetje hulp dan. ;)
      Als ik terug kom dan doe ik het allemaal zonder moeite! Hoop ik..

      Liefs!!

      Verwijderen